Wolność jest decydującym pojęciem w życiu ludzkim. Człowiek kocha swoje wolność i robi wszystko, co jest w jego mocy, aby ją utrzymać, albo nawet rozszerzyć. W większości wypadków uważa jednak za wolność to, co dokładniej rozpatrzone jest jego więzieniem. Wielu rozumie wolność jako możliwość robienia lub nie robienia tego, co chcą - tzn. zaspokajanie pragnień tak szybko i w takim zakresie, jak tylko się da. Innymi słowy: Chcieliby oni być wolni, aby móc stać się niewolnikami własnych pragnień.
Pragnienia mają właściwość uniezależniania się i ciągłego zwiększania się. Rzekoma wolność staje się coraz mniejsza, klatka coraz ciaśniejsza. Jakkolwiek brzmi to paradoksalnie: jest to droga do większej wolności. Poprzez coraz dotkliwsze uwięzienie, zaczynasz wcześniej czy później odczuwać, że znajdujesz się w ślepej uliczce. Proces ten może rozciągać się na wiele żywotów. Kiedyś w końcu pojawia się pragnienie rzeczywistej wolności. Poszukujesz wówczas głębszej prawdy i znajdujesz Boskie prawa, mówiące, że prawdziwa wolność polega na odwrocie od tego co ziemskie i oddaniu się Bogu. Już przez poszukiwanie tej prawdy osiągniesz więcej wolności. Nie jesteś jednak jeszcze wolny, bo nie wiesz, kim jesteś, skąd przychodzisz i dokąd idziesz. Dlatego żyjesz w tym czasie według praw ustanowionych przez kogoś innego.
Dopiero, gdy usuniesz dualizm, rozdzielenie ciebie i Boga, dopiero gdy zlikwidujesz złudzenie i nie tylko rozpoznasz, ale też przeżyjesz, że sam jesteś Bogiem, do którego praw się stosujesz, staniesz się naprawdę wolny.
/Sathya Sai Baba/